Elisa over de zorg voor een buurman

Regelmatig komen wij verhalen van klanten tegen die ons raken. Zo ook het verhaal van meneer Bosman. Een klant van ons op hoge leeftijd. Elisa Nuij plaatste zijn verhaal op onze Facebookpagina. Graag delen wij dit verhaal over naastenliefde met u.

Elisa Nuij zorgt soms voor een buurman die niemand heeft

Elisa Nuij: ‘Ergens begin 2019 vroeg mijn moeder of ik af en toe een boodschapje wilde doen voor haar
buurman, meneer Bosman. Een geboren Nederlander die lange tijd in het buitenland woonde. Rond zijn 80e begon het te kriebelen en wilde hij terug naar zijn ‘roots’. Hij is in Nederland geboren en wil
in Nederland sterven. Mijn moeder en haar buurman wonen in een zorgcentrum, in een zelfstandige woonruimte. Omdat hij hier verder niemand heeft, doe ik dus wat boodschapjes. En help met de was.

Buurman bleek zeer erge gebitsproblemen te hebben

Op een dag vroeg een verzorgende of ik paracetamol voor de buurman wilde kopen. Hij vertelde me dat hij zo’n pijn in zijn gebit had, dat hij alleen nog soep kon eten. Toen dat zelfs niet meer ging, besloot ik toch eens te gaan informeren of dit wel goed was. Ik hoefde me geen zorgen te maken werd mij verteld. De organisatie voor maatschappelijk werk en de huisarts waren al ingeschakeld. Toch gebeurde er de weken daarna helemaal niets. Voor zijn gebit moest buurman naar een tandarts. Helaas had hij geen tandartsverzekering afgesloten. Het bleek dat er meer mis was.

Buurman had ook een schuld bij De christelijke zorgverzekeraar

Buurman bleek ook een enorme schuld bij de zorgverzekering te hebben opgebouwd. En nu moest hij zelfs voor de rechter verschijnen. Grootgebracht met het idee dat je nooit schulden moet maken, ben ik direct gaan rondbellen. Bij de organisatie voor maatschappelijk werk kwam ik helaas niet veel verder. Top Dental (Volendam) wilde helpen zonder dat buurman hoefde te betalen. Gewoon uit naastenliefde! Hoe geweldig is dat. Buurman had met spoed hulp nodig voor zijn voeten. Pedicure-Nathalie (Amersfoort) gaf een gratis behandeling. En zo knapte hij beetje bij beetje op.

Financieel bleef het een enorme puinhoop

Via Schuldhulpmaatje van Humanitas vond ik een vrijwilliger. Mensen met het hart op de goede plek. Wat een verademing. Ondertussen loopt er een afbetalingsregeling bij de zorgverzekering. De tanden van buurman staan echt zijn gezondheid in de weg. Daarom leek het verstandig een tandartsverzekering voor
hem af te sluiten. Maar wat bleek? Dat kon dus niet. Eerst moest de achterstand bij De christelijke zorgverzekeraar betaald zijn. Ik was echt teleurgesteld. Daarom besloot ik via Facebook het verhaal van buurman met de wereld en vooral De christelijke zorgverzekeraar te delen.’

‘Soms is Nederland ineens zo verrot en dan ineens weer heel mooi’

Onze collega Martina Meerkerk las het bericht van Elisa en ging direct aan de slag. Martina: ‘De 1e zin die ik las was: ‘Soms is Nederland ineens zo verrot en dan ineens weer heel mooi.’ Dit trok gelijk mijn aandacht. Ik legde Elisa uit dat het klopt dat je je premie moet betalen en dan pas vergoedingen krijgt. Bij een grote schuld, kun je geen extra verzekering afsluiten. Dat zou niet eerlijk zijn tegenover mensen die wel hun premie betalen. En die daar soms ook moeite mee hebben. Maar daar wilde ik het niet bij laten.

Vaak is er een manier waarop je iets kunt betekenen voor anderen

We moeten ons houden aan regels. Toch kijken we in elke situatie wat wij wel kunnen betekenen voor onze klanten. Meneer kon voor dit jaar geen tandartsverzekering afsluiten. We gaven hem het verschil tussen de premie en het vergoedingsbedrag. Ook hebben we een mooie bos bloemen gestuurd aan meneer en Elisa. Ik vind het mooi om te zien hoe mensen als Elisa opkomen voor iemand uit hun omgeving. Daar kunnen we allemaal een voorbeeld aan nemen.’

Elisa: ‘Ik ben hier echt even helemaal stil van geweest.’

‘Buurman belde helemaal verrast dat hij bloemen had gekregen’, vertelt Elisa. ‘Alle ‘zusters’ waren benieuwd waren hoe dat nou toch kon. En toen ik zelf thuiskwam zag ik dat ik ook een schitterende bos had gekregen. Dat was wel het allerlaatste wat ik had verwacht. De bloemen verbleekten bij de tekst op het kaartje. Het raakte me recht in mijn hart.’